Αποτελούν τη συνηθέστερη αλλαγή που παρουσιάζεται στα πόδια. Χαρακτηρίζονται από πάχυνση του επιφανειακού τμήματος της επιδερμίδας, και προκαλούνται από συσσώρευση κερατινοποιημένων κυττάρων στην κεράτινη στιβάδα του δέρματος, από τις διάφορες μηχανικές πιέσεις. Συνήθως εμφανίζονται στο μετατάρσιο, και γενικά, στα σημεία όπου υπάρχει πίεση. Οι δυσμορφίες πελμάτων, όπως η βλαισοποδία, η κοιλοποδία, η πλατυποδία, η ραιβοποδία, επηρεάζουν την αύξηση των υπερκερατώσεων, καθώς δεν υπάρχει σωστή βάδιση. Σε αυτές τις περιπτώσεις, τα κατάλληλα υποδήματα, κρίνονται απαραίτητα.
Κάτω από τις κεφαλές των μεταταρσίων, κυρίως όταν έχουμε πτώση μεταταρσίων, ή στην πτέρνα, όταν είναι βλαισή ή ραιβή, παρατηρούνται υπερκερατώσεις με ομοιόμορφο πάχος, με ή χωρίς σαφή όρια, που δεν είναι πάντα επώδυνες. Αν όμως, δεν αντιμετωπιστούν σωστά και έγκαιρα, πιθανόν να δημιουργηθούν επώδυνοι κάλοι στα βαθύτερα στρώματα της επιδερμίδας. Άτομα με σακχαρώδη διαβήτη, πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικά στην αντιμετώπιση των υπερκερατώσεων, διότι κάτω από αυτές μπορεί να κρύβετε έλκος, το οποίο προκαλεί πόνο, αλλά δεν γίνεται αντιληπτό με το μάτι, καθώς καλύπτεται από την υπερκεράτωση.
Η λύση στις υπερκερατώσεις, είναι η τακτική αφαίρεση από εξειδικευμένο ποδολόγο, και η καθημερινή ενυδάτωση, με ειδική κρέμα που μαλακώνει τις σκληρύνσεις, και διατηρεί τη φυσική ελαστικότητα του δέρματος.